İBADET

İbadetin mevsimi, günü, zamanı olmaz.Yine de cuma namazlarını kış aylarında (diyanetten laf gelmesin diye ugrastım epey dogru kelimeyi bulmaya:) ....(bulamadım).
En yakın yere giderim,arabaya binip camiye gitmek tembel ruhuma aykırı.Organize sanayi icinde en yakın yerde cami yok.Bir yapının alt kısmı mescit haline getirilmiş.Ben hep dışarıda namaz kılarım hasırın üstünde.İçeriye girmek istemem.Soğukta bile.Kış aylarında ise yağmurdan dolayı içeri girmek durumunda kalırım.İşte orda cümbüş başlar.İçerde hınca hınç bi kalabalık olur.Önünde arkanda mesafeler kısalır.Eğilirken kalkarken hep bi kontrol mekanizması devrede olur.Ne fayda.illa ki carparsın.Sağındaki solundaki adamla omuz omuza tezahuratı yapmamak icin zor tutarsın kendini.Önümdeki adamın kıçıyla kafama oturduğunu ve kendimi tutamayıp duayı bırakıp içimden küfrettiğimi bile bilirim.
Genelde işçi sınıfı olur gittiğim yerde.Tekstilci olmanın verdiği birşey midir bilmem,herkesin çorabına bakarım.Eski mi,delik mi,renk? Eyvallah asgari ücretle zor şartlarda hayatlarını devam ettiriyorlar,allah yardımcıları olsun ama 1 tl'ye de çorap var,sigara zıkkımlanacağına çorap al kendine be kardeşim.Çorap kokusuna girmiyorum bile.Oksijen maskesi her daim yanımda:)

Arkadaşımdan cami çıkışı anektodu(bu anektod kelimesi galiba yanlış kullanılıyor,bir yarışmada görmüştüm "fıkra"anlamına geliyordu):

Bir takımımızın "ruhunuz yeter" tisortunu giymiş genç bir vatandaş namaz çıkışı birşey satmaya çalışır.Üst kat merdivenlerinden aşağıya inemye hazırlanan arkadaşımın yanındaki diğer takımı tutan 50 yaşlarındaki vatandaş
"senin ruhunu ...,kıldığım namazı da mahvettin" :))))))

Atonal alemine Hayırlı Cumalar.