Blogun giriş fotoğrafı Edward Hopper’ın meşhur Nighthawks’ı. 1942’de bitirmiş üstad eserini. Metropolün yalnızlığını, insanın dar mekana hapsolmasını gayet iyi anlatır zannımca. Yalnız oturan beyefendi Grobbelaar’ı, yanında kadın olanı ise beni temsil eder bu sitede, son derece ironik bir şekilde. Sanki her iki eleman da o barın -ya da restoranın neyse artık- müdavimidir ve iyi tanırlar birbirlerini. Birazdan o kadın ayrılır bardan ve 2 eleman kaldıkları yerden devam ederler muhabbete. Fondaki müzik nedir acaba? Tahminimi Tindersticks “Jism” olarak kullanmak istiyorum. Kederli bir şarkıdır Jism. Yağmurlu –aynı bugünkü gibi- bir günde, viski ve yalnız ortamların şarkısıdır. İnsanı zorlar, yutkundurur, dur bir dakika dedirtir. 2 arkadaş konuşmaya devam ederler, kadınlar üzerine, müzik üzerine, edebiyat üzerine, sporun her türlüsü üzerine, vesaire vesaire….zaman ilerler, şarkı tekrar tekrar döner, sohbet devam eder……
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder