Yaklaşık 12 yıldır okul, iş, evlilik sebepleriyle anne ve babamla aynı evde yaşamadım. Geçen hafta ikiside yeni eve misafir oldular. 10 gün zaman geçirme fırsatı bulduk, onları çok ama çok sevmeme bazı konularda anlaşamadığımızı, bazı konularda birbirimizi tanımadığımızı fark ettim ya da fark ettik. Ayrı kaldığımız zamanlar bizleri bir çok konuda kırılgan, alıngan ve saldırgan yapmış...Ne olursa olsun, ne yaparsan yap onların gözünde hep küçük bir çocuksun ve beraberken onların kontrolü senin hiç üzerinden kalkmıyor...
Geçen hafta rumblefish'in de katılımı ile iş icabı 4 günümüzü otelde geçirdik, bugün de rumblefish'in katılmaması ile Adana'da aldık soluğu. Uçmak için çok erken, uyumak içinse çok geç olan bir zamanda uyumadan uçak yolculuğu, rötarlar, taksiler, oteller, görevliler...hiç tanımadığım insanlarla bilmediğin bir şehirde karşılaşıp zamanlar paylaşıyorum...Bunları dikkatli düşünmek bile çıldırmak için yeterli...
Adana geniş caddeleri ve taze nergis kokulu ağaçlarıyla ve tüm serinliğiyle misafir ediyor bizi, aynı misafirperverliği önce Ankara sonra da İzmir'den bekliyor olacağım...(Seyahatlar ve otel odaları kendimi dinlemek için büyük bir fırsat...)
İyi ki standart.fm ve kaybedenler kulübü devam ediyor, zor zamanlar geçiyor ve yaşlanıyoruz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder