Sezon başı nba oyuncuları lokavta gidince sezonun başlama tarihindeki belirsizlik epey sürmüştü.Bunun yansıması olarak ülkemizde dahil olmak üzere büyük oyuncular Avrupa'ya yönelmişti.Ülke basketbolunun daha da kalkınması bir yana final four'un İstanbul'da yapılacak olması da iştah açıyordu.Gerçi bilet bulma sürecindeki aptallığımdan dolayı bir şey değişmezdi belki kös kös evden takip ederdim ama olsun.
Lokavtın sona ermesiyle haya kırıklığım büyük olmuştu.Geri dönen yıldızlara doyamamıştık ve acısını nba den çıkartacağımızı boykot etceğimizi ve takip etmeyeceğimizi söylemiştik.D-Smart bu konuda işimizi kolaylaştırdı ve dandik cnn turk'un kötü yayıncılığıyla da kendimizi kasmadık.tabii playoff'lara kadar.
Sezon 66 maç sürdü(normalde 82).Son şampiyon ortalıkta yoktu.
Doğuda Chicago Bulls bir kez daha lider bitirdiği sezonda yine ilk seride Derrick Rose'un sakatlığıyla havlu attı.Takımım Celtics önündeki tek engel Miami kalmıştı.Philedelphia ve Indıana beklenenden iyi performansla supriz yaptilar ama final yine ağalar arasındaydı.
Batıda takımım san antonio spurs bir önceki sezonda olduğu gibi yine liderdi ama ona sürpriz yapacak memphis yoktu bu kez ortalıkta.Spurs dersini alarak yerleri süpüre süpüre(4-0) finale kadar geldi.2-3 sene önce üstad kaan kural gençlerden oluşan Oklahama City gelecek sezonlara damga vuracak dediğinde vardır bir bildiği demiştik.Varmış.
Takımlarımın Nba finalinde kapışmasını izlemek nasip olcak mı diye düşünürken yıllardır,boykot ettiğimiz sene bu rüyanın ucundan döndük.İkisi de konferans finalinde kaybetti.
Spurs City'e 2-0'dan 4-2 temiz yenildi.Boston Miami'ye karşı 3-2 öndeydi ve bir sonraki maç sahasında işi bitirmeye çıktı 25 fark yedi yanlış hatırlamıyorsam.Bari biri çıksaydı uykusuz gecelerin bir anlamı olsaydı.
Finalden bahsetmek istemiyorum,seneye görüşürüz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder